Verbindingslaan en de Brugmannlaan. Zijn opdrachtgever Edouard Hannon (1853-1931), een rijke burger, ingenieur bij de Maatschappij Solvay, schilder, kunstcriticus en fotograaf, verzoekt zijn jeugdvriend Jules Brunfaut (1852-1942) een huis voor hem te ontwerpen. Hij eist dat het zou verwezenlijkt worden in de Art Nouveau-stijl, waar hij een groot liefhebber van was.

Het meubilair, dat momenteel verspreid is over verschillende musea, en de binneninrichting werden toevertrouwd aan Emile Gallé, en na diens dood aan Louis Majorelle. De fresco’s van de trapzaal en van het rooksalon werden gemaakt door de schilder Albert Baudouin. Het smeedwerk van de trap werd ontworpen door Desmedt, de glasramen door Raphaël Evaldre en het bas-reliëf van de hoekgevel door Victor Rousseau.

Bij het overlijden van Hannon, in 1931, betrekt zijn dochter het gebouw tot in 1965. Vanaf deze datum zijn de plaatsen verlaten en zelfs door afbraak bedreigd in 1973 door projectontwikkelaars. Het huis wordt gered in 1976, datum van zijn klassering door de Commissie voor Monumenten en Landschappen. Het wordt door de Gemeente Sint-Gillis aangekocht in 1979. Het dak van het Hotel Hannon krijgt een zware renovatie in 1982 en de gevel werd in 1984 opgefrist. Dit gebouw onderging echter vandalisme en beschadigingen tot in 1988 wanneer de gemeente overgaat tot de restauratie van het interieur met eerbiediging van het oorspronkelijke ontwerp.